‘Nou, je vraagt het zo aardig. Ik ben Emanuelle Vos en draai muziek.’
‘Natuurlijk. – Oh ja, prima.’
‘Jij ook? Ja hoor!’
‘Just like this?’
‘Deze is beter.’
‘Eh … English? What, me, here? Ok. So. Okay, nice, thank you.’
‘Ja hoor, is top hoor. O ja, dat is top!’
‘Like this? Great!’
‘This one is cute! Thank you!’
‘Well, of course you may.’
‘Oh ja, leuk hoor. Succes met je werk.’
‘Well, if that pleases you …’
‘English? Sure. I have to stand … like this?’
‘What? Oh, yeah, okay.’
‘What? Ah … ok. From Columbia.’
‘Portrait? Only the face? Ok.’
‘Ik? Alleen? Nee, samen. Nee, nou jij alleen. Nee … nou, ok.’
‘Ik heb vandaag voor het eerst krullen – en daar komt m’n Uber.’
‘Oh, yes. – Now you can help mé: the Anne Frank House?’
(Knik. Lach. Duim.)
Amsterdamse Ogen 